نرخ‌های بهره یکی از تأثیرگذارترین عوامل در بازارهای سرمایه جهانی هستند که بر همه چیز از وام‌های مصرف‌کننده تا استراتژی‌های تأمین مالی شرکتی تأثیر می‌گذارند. وقتی صحبت از عرضه عمومی اولیه (IPO) می‌شود، تغییرات در نرخ‌های بهره می‌تواند تأثیر چشمگیری بر نحوه ارزیابی شرکت‌ها، میزان سرمایه‌ای که می‌توانند جمع‌آوری کنند و نحوه واکنش سرمایه‌گذاران به فهرست‌های جدید داشته باشد.
این پست وبلاگی بررسی می‌کند که چگونه حرکات نرخ بهره—چه در حال افزایش و چه در حال کاهش—چشم‌انداز IPO را شکل می‌دهند و استراتژی‌های ارزیابی را در بخش‌های مختلف تحت تأثیر قرار می‌دهند.
اصول اولیه: نرخ‌های بهره چیستند؟
نرخ‌های بهره هزینه قرض گرفتن پول را نشان می‌دهند. بانک‌های مرکزی مانند فدرال رزرو ایالات متحده یا بانک مرکزی اروپا نرخ‌های مرجع را برای کنترل تورم، تثبیت ارزها و تحریک یا کند کردن فعالیت‌های اقتصادی تنظیم می‌کنند. وقتی نرخ‌ها افزایش می‌یابند، قرض گرفتن گران‌تر می‌شود؛ و وقتی کاهش می‌یابند، ارزان‌تر می‌شود.
برای IPOها، این تغییرات به طور مستقیم بر محیط اقتصادی گسترده‌تری که شرکت‌ها تصمیم به عمومی شدن می‌گیرند تأثیر می‌گذارد. نرخ‌های بهره تمایل سرمایه‌گذاران به ریسک، هزینه سرمایه برای شرکت‌ها و در نهایت جذابیت یک IPO جدید در بازار را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
چگونه نرخ‌های بهره پایین ارزیابی IPO را افزایش می‌دهند
در محیط‌های با نرخ بهره پایین، دسترسی به سرمایه نسبتاً آسان است. این امر سرمایه‌گذاران را تشویق می‌کند تا به دنبال بازده‌های بالاتر در سهام، به ویژه IPOهای متمرکز بر رشد باشند. استارتاپ‌ها و شرکت‌های فناوری که ممکن است هنوز سودآور نباشند، به شدت بهره‌مند می‌شوند زیرا درآمدهای آینده آن‌ها وقتی با نرخ پایین تخفیف داده می‌شود، جذاب‌تر می‌شود.
در این شرایط، ارزیابی‌ها تمایل به افزایش دارند. به عنوان مثال، در دوره نرخ‌های فوق‌العاده پایین پس از پاندمی COVID-19 در سال‌های 2020–2021، تعداد زیادی از IPOهای فناوری (مانند Snowflake، DoorDash و Airbnb) ارزیابی‌های بسیار بالایی را تجربه کردند. سرمایه‌گذاران حاضر بودند قیمت‌های بالایی برای رشد آینده بالقوه بپردازند، که بخشی از آن به هزینه پایین فرصت سرمایه مربوط می‌شود.
معایب افزایش نرخ‌های بهره
وقتی نرخ‌های بهره افزایش می‌یابند، ارزیابی‌های IPO معمولاً کاهش می‌یابند. نرخ‌های بالاتر به این معنی است که ارزش فعلی درآمدهای آینده یک شرکت کاهش می‌یابد. این موضوع به ویژه برای شرکت‌های رشد که ارزیابی‌های آن‌ها به شدت به پیش‌بینی‌های بلندمدت خوش‌بینانه وابسته است، آسیب‌زننده است.
علاوه بر این، نرخ‌های بالاتر می‌توانند تمایل سرمایه‌گذاران را به سمت دارایی‌های ایمن‌تر مانند اوراق قرضه تغییر دهند که شروع به ارائه بازده‌های جذاب‌تری می‌کنند. این احساس احتیاط می‌تواند تقاضا برای IPOها را کاهش دهد، به ویژه در بخش‌های حدسی یا اثبات‌نشده. شرکت‌ها ممکن است تصمیم بگیرند که عمومی نشوند، اهداف ارزیابی خود را کاهش دهند یا کمتر از آنچه انتظار می‌رفت سرمایه جمع‌آوری کنند.
تأثیر بر IPOهای خاص بخش
نرخ‌های بهره به طور متفاوتی بر بخش‌ها تأثیر می‌گذارند. صنایع سرمایه‌بر مانند املاک و مستغلات، زیرساخت و خدمات عمومی نسبت به هزینه‌های قرض حساس‌تر هستند. افزایش نرخ‌ها ممکن است این شرکت‌ها را کمتر جذاب کند و در نتیجه ارزیابی‌های IPO آن‌ها را کاهش دهد.
برعکس، بخش‌هایی مانند خدمات مالی ممکن است به دلیل بهبود حاشیه‌های خالص بهره از افزایش نرخ‌ها کمی بهره‌مند شوند. با این حال، حتی در این بخش‌ها، عدم قطعیت می‌تواند سرمایه‌گذاران را دلسرد کند. فناوری، بیوتکنولوژی و استارتاپ‌های مرحله اولیه در محیط‌های با نرخ بالا به شدت در معرض کاهش ارزیابی هستند زیرا به رشد بلندمدت وابسته‌اند.
مثال‌های دنیای واقعی
رونق 2020–2021: نرخ‌های پایین و اقدامات محرک منجر به سیل IPOهایی با ارزیابی‌های تهاجمی شد. شرکت‌هایی مانند Coinbase و Rivian با هیاهوی عظیم و قیمت‌گذاری بالا عمومی شدند.
اصلاح 2022–2023: بانک‌های مرکزی سیاست‌های پولی را برای مقابله با تورم تنگ کردند که منجر به کاهش شدید فعالیت IPO شد. شرکت‌هایی مانند Instacart مجبور شدند انتظارات ارزیابی خود را به طور قابل توجهی قبل از فهرست شدن در سال 2023 کاهش دهند.
روندهای 2024–2025: با باقی ماندن نرخ‌ها در سطوح بالا و افزایش عدم قطعیت‌های ژئوپلیتیکی، شرکت‌ها در قیمت‌گذاری IPOهای خود محتاط‌تر شده‌اند و اغلب تصمیم به تأخیر در فهرست شدن یا انتخاب دورهای تأمین مالی خصوصی می‌گیرند.
روش‌شناسی ارزیابی و حساسیت به نرخ‌های بهره
بانک‌های سرمایه‌گذاری معمولاً از مدل‌های جریان نقدی تنزیل‌شده (DCF)، تحلیل شرکت‌های مشابه و معاملات پیشین برای برآورد قیمت‌گذاری IPO استفاده می‌کنند. مدل DCF به ویژه به تغییرات نرخ‌های بهره حساس است، زیرا نرخ‌های تنزیل بالاتر ارزش فعلی جریان‌های نقدی آینده مورد انتظار را کاهش می‌دهند.
استارتاپ‌هایی که به روایت‌های رشد قوی بدون سودآوری وابسته هستند، بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. تغییر 1–2 درصدی در نرخ تنزیل می‌تواند ارزش نظری آن‌ها را در برخی موارد تا 20 درصد یا بیشتر کاهش دهد.
استراتژی‌های زمان‌بندی IPO در چرخه‌های نرخ
شرکت‌های هوشمند معمولاً منتظر چرخه‌های پولی مطلوب برای راه‌اندازی IPOهای خود هستند. اگر نرخ‌ها در اوج باشند یا انتظار کاهش آن‌ها برود، شرکت‌ها ممکن است برنامه‌های IPO خود را تسریع کنند تا احساسات بهتری از سرمایه‌گذاران را جذب کنند. از سوی دیگر، در دوره‌های تنگ شدن، آن‌ها ممکن است به تأمین مالی خصوصی روی آورند تا از ضربه ارزیابی که با فهرست شدن در یک محیط با نرخ بالا همراه است، جلوگیری کنند.
زمان‌بندی صحیح پنجره IPO می‌تواند تفاوت قابل توجهی در سرمایه جمع‌آوری شده و استقبال سرمایه‌گذاران ایجاد کند.
نتیجه‌گیری
نرخ‌های بهره نقش محوری در شکل‌دهی به ارزیابی‌های IPO و دینامیک‌های بازار ایفا می‌کنند. در حالی که نرخ‌های پایین معمولاً احساسات مثبت سرمایه‌گذاران و قیمت‌گذاری‌های بسیار بالا در IPOها را تحریک می‌کنند، نرخ‌های در حال افزایش به عنوان یک چک واقعیت عمل می‌کنند—جریان‌های سرمایه را تنگ کرده و بررسی‌های بیشتری بر اصول یک شرکت افزایش می‌دهند.
برای سرمایه‌گذاران و بنیان‌گذاران، درک تعامل بین نرخ‌های بهره و ارزیابی‌های IPO ضروری است. چه در حال برنامه‌ریزی برای یک ظهور عمومی باشید و چه در حال سرمایه‌گذاری در یکی، شناخت زمینه کلان اقتصادی می‌تواند به تعیین انتظارات واقع‌بینانه و اتخاذ تصمیمات هوشمندانه کمک کند.